REGIO MEETING WEST-ZUID

Na een klein uurtje rijden kwam ik aan in Hank en was het gelukkig droog weer en scheen de zon ook nog volop. Na het handen schudden gingen we met de andere leden die er al waren aan de koffie, welke door Riet geserveerd werd. Onder tussen kwamen alle andere MR2 leden binnen druppelen. 14 MR2’s in totaal. Er werd kennis gemaakt met elkaar, auto’s werden bekeken, en koffie, thee, fris en lekkere luxe koeken werden uitgedeeld. De clubspullen welke ik meegenomen had, onder andere de nieuwe fraaie clubpetjes vonden gretig aftrek bij de nieuwe leden. En ook onze MR2 club kentekenplaathouder werden aangeschaft en direct gemonteerd.

Rond het middag uur kwam Riet met een uitgebreide lunch voor alle leden met lekkere belegde broodjes en krentenbollen. Na de lunch deelde Kees de routes uit en konden we ons opmaken voor een leuke toertocht van ongeveer een uur door de Biesbos. Aangezien Riet niet meeging en Kees graag wilde filmen besloten we dat ik zijn ZZW30 zou rijden en Kees als bijrijder kon filmen. Dat was wel leuk want de keer dat ik echt een paar kilometer heb gestuurd in een ZZW30 was in het jaar 2000 toen deze uitkwam. Kees en ik staan voorop en nadat ik mij geïnstalleerd heb achter het stuur kunnen we weg rijden. Alle andere MR2 rijders volgens ons als een lange trein, waarbij we natuurlijk open rijden met de cabrio, want op een paar kleine buien na is het prima MR2 weer geworden.

De Biesbos is werkelijk schitterend om te rijden; heerlijk sturen, prachtige natuur, genieten geblazen! Voor een ophaalbrug welke open staat kunnen we mooi even uitstappen en foto’s maken. Dat Kees de omgeving na al die jaren op zijn duimpje kent blijkt wel uit het feit hoe vaak hij naar iedereen zwaait, ik op de claxon moet drukken, en hij mij uitleg geeft over wie het was, wat zijn beroep is, waar die woont of gewoond heeft. Bij mensen die niet terug zwaaien verteld Kees mij: Die kent mij wel maar zag me niet hoor…. Eigenlijk bedenk ik me nu is Kees gewoon de koning van Hank en omgeving of prins carnaval, dat kan gewoon niet anders.

Op het einde van de route geeft Kees aan dat het leuk is om even bij zijn bedrijf langs te gaan om wat zwaar werk materiaal te bekijken en wat oude vliegtuig motoren uit de Tweede Wereldoorlog die tijdelijk in zijn loods zijn opgeslagen. We besluiten om dit te doen want de slinger MR2 achter ons volgen ons vast wel ook als we afwijken van de route. We komen aan bij de loods van Kees zijn bedrijf en het eerste dat opvalt is de Trabant die voor de deur staat. Je weet wel die oude DDR auto. Is Kees dan ook de koning van de Trabant club?? We gaan de loods in en zien wat mega grote machines staan. Kees vertelt wat ze allemaal kunnen en je ziet hem stralen. Ondanks dat hij met pensioen is blijft dit wel zijn passie. Dat is te zien aan zijn gezicht. Ruud gaat naast een band staan op een van de machines en dan zie je pas hoe groot of hoe klein (Ruud zeker) wij dan zijn naast deze reuze machines.

We besluiten om weer te gaan, want het wordt nu wel erg donker buiten. Dat wordt een flinke bui.. We rijden weg en na een paar minuten zitten we ineens in die flinke bui. Ik stop de cabrio en Kees trekt snel het dak erop. Zo hebben we dat ook weer meegemaakt. Daarbij in een dichte ZZW30 had ik nog nooit gereden dus maak ik dat ook eens mee. We komen aan bij het woonhuis van Kees en Riet waar we allemaal de MR2 parkeren en doorgaan waar we mee begonnen waren. Lekker drinken, praten en verder met de broodjes en koeken die nog over zijn gebleven van de middag. Na een uurtje vertrekken de eerste richting huis en rond de klok van vijf uur ben ik een van de laatsten die vertrekt richting Nijmegen. Het was een topmeeting met een hoog familiegevoel-gehalte, precies waar onze MR2 club voor staat. Ik wil Kees en Riet bedanken voor de gastvrijheid en de kosteloos aangeboden versnaperingen. Het was super!

Voordat ik mijn verslag afsluit vraagt iedereen zich nu af: “hé Edward wat vind je van de ZZW30?” Zeker nu dat het model is wat het meeste vertegenwoordigd is in onze MR2 club.

Ik zal dan ook mijn positieve zaken noemen en mindere zaken wat mij betreft. Het zitten in de ZZW30 is diep en laag, prima en prettig mits je niet te lang bent. Met rijden oppassen voor de A stijlen die vrij dik zijn en je het zicht kunnen ontnemen bij naderen van rotondes. De achterkant van de ZZW30 kan ik niets van zien als je erin zit. Dus aandacht bij parkeren. Het open rijden is heerlijk bij toeren, het windgeruis in de nek is minimaal dus geen nek klachten. Als de kap dicht is dan is het ook goed te doen, waarbij ik wel het gevoel had opgesloten te zitten in een vrij kleine compacte cabine ten opzichte van de SW20. Met het dak open is dat gevoel er niet. De motor van de ZZW30 is voor mij prima, de motor pakt prima op bij lage toeren en is vlot genoeg. Het uitlaat geluid is lekker, niet te zwaar en toch wel licht hoorbaar sportief. Het schakelen vindt ik wat minder. Dit voelt niet sportief aan en schakelt niet zo soepel als een AW11 of SW20 lijkt wel of het schakel ontwerp totaal anders is bij ZZW30. De remmen vind ik beneden standaard die voelen zeer sponzig aan. Je moet hard trappen en zijn niet te vergelijken met SW20 of AW11. De stoelen zitten heerlijk. Het interieur heeft een wat hoog plastic gehalte vind ik, daar had Toyota wel wat mooiers voor kunnen gebruiken aan materiaal. Het stuur is heerlijk en ligt goed in de hand. Uitzicht op de klokken is perfect en fraai. De standaard schokbrekers voelen prima aan, goed contact met de weg, strak en toch zeer comfortabel. Niets aan doen zeg ik. Het sturen en de wegligging is natuurlijk het wapen van de ZZW30. Dat is gewoon de moderne versie van een AW11. Strak, direct, messcherp als een kart, gewoon heerlijk. Voordeel is de stuurbekrachtiging die ik in een SW20 niet fijn vindt omdat je dan je gevoel kwijt bent met de weg. Maar bij een ZZW30 is dat perfect te noemen.